foster.fairstartedu.us

MAPOWANIE WASZEJ WIEDZY MERYTORYCZNEJ

 
Jakie oczekiwania i zadania towarzyszą dojrzewaniu dziecka w rodzinie zastępczej?
 
Prosimy zastanowić się nad tymi pytaniami – macie przecież cenną wiedzę merytoryczną z własnego dorastania:

1. Jak pamiętasz własne przejście z dziecka do nastolatka?
2. Jak zmieniły się Twoje relacje towarzyskie z rówieśnikami?
3. Jak doświadczyłeś/aś zmian fizycznych w ciele?
4. Jak przeżywałeś/aś swoje stany emocjonalne?
5. Co wywoływało u Ciebie uczucie zakłopotania lub zawstydzenia?
6. W jaki sposób zmieniło się Twoje postrzeganie rodziców/opiekunów i Twoje zachowanie i nastawienie w stosunku do nich?
7. Co robili Twoi rodzice i inni dorośli by Ci pomóc? A czy robili coś, co nie pomagało?
8. Czy przeżywałeś/aś dylematy wynikające z poczucia lojalności względem rodziców a chęcia prowadzenia niezależnego życia? Opisz je.
9. W ramach wniosków: Co stanowiło największe wyzwanie dla ciebie jako dla nastolatka?

 
Proszę zapisać te przemyślenia jako Wasze osobiste kompetencje i doświadczenia w pomaganiu Waszemu nastolatkowi w opiece zastępczej.
 

ROZWÓJ OGÓLNY I ZADANIA W PRACY Z NASTOLATKAMI

 
Generalnie dorastanie Waszego dziecka w rodzinie zastępczej przebiega podobnie jak u pozostałych nastolatków, jednak ze względu na brak bezpieczeństwa w dzieciństwie może ono przechodzić okres dorastania bardzo burzliwie i w sposób duża bardziej emocjonalny. W tym okresie następuje odwrócenie przywiązania w pytanie o pozytywne oddalenie i oddzielenie się prowadzące do niezależności w dorosłości i kształceniu.
 
Dzieci, które we wczesnym dzieciństwie doświadczyły bardzo złego traktowania lub utraty często zaczynają dojrzewać wcześniej (jest to prawdopodobnie mechanizm ułatwiający przetrwanie), niektóre już w wieku 8 do 10 lat.
 
Badania wskazują, że umieszczenie w rodzinach zastępczych może stanowić emocjonalne wyzwania, jeżeli młody człowiek miał w życiu trudny start. Jest to wiek, w którym bliskość i zażyłość mogą być prowokacyjne, a konflikty mogą często prowadzić do chwilowego przerwania opieki: mogą wybuchać wielkie awantury i konflikty, młode osoby mogą uciekać, izolować się, odmawiać słuchania rodziców zastępczych czy przyjmowania argumentów, itp. Wiele zależy od tego, jak silna jest więź powstała pomiędzy dzieckiem a rodzicami zastępczymi przed okresem dojrzewania. Jeżeli wychowywaliście młodego człowieka od dzieciństwa do okresu dojrzewania i ta relacja stała się dla niego zbyt trudna by pozostać w rodzinie, należy potraktować to jako coś, co zdarza się często w rodzinach zastępczych. Młodzi ludzie, dla których bliskość i intymność działa prowokującą de facto dużo łatwiej współpracują z zawodowymi opiekunami, z którymi nie są zbyt blisko.
 

W okresie dojrzewania młody człowiek musi także stworzyć siebie jako nową i niezależną osobę i z reguły będzie odchodzić od dziecięcej zależności i zaufania do prób osiągnięcia niezależności dystansując się od rodziców zastępczych. Bardzo często młody człowiek będzie odczuwać potrzebę ponownych odwiedzin u biologicznych rodziców by ustalić co jest złudzeniem, a jak wyglądają fakty.
 
Utożsamianie się z grupą rówieśniczą staje się o wiele ważniejsze niż z utożsamianie się z rodzicami zastępczymi. Pojawiają się kwestie typu “O której mam wieczorem być w domu – czy mogę iść na tą imprezę – czy mogę sobie przekłuć uszy? itp. Badania wskazują, że młodzi ludzie w rodzinach zastępczych mogą mieć poważne problem w grupach rówieśniczych np.: rodzice zastępczy obawiają się sie często (i często nie bez racji) co się stanie, jeżeli na przykład pozwolą młodemu człowiekowi iść na klasową imprezę. W efekcie stają się dużo bardziej surowi niż inni rodzice, co staje się dla młodego człowieka zasadniczym problemem.
 
Nie ma łatwych rozwiązań tych problemów, jednak są pewne metody pedagogiczne, które mogą pomóc.