Wprowadzenie do tematu a: Praca nad zadaniami i relacją

Dzieci powinny nauczyć się od was, w jaki sposób stworzyć więź z opiekunami, odczuwać przywiązanie do nich, jak wykonywać czynności i jak prowadzić interakcje z innymi ludźmi. Ze sposobu, w jaki prowadzicie pracę nad relacją, uczą się, jak być osobą społeczną.


W tym sensie, wy jako profesjonaliści jesteście najważniejszymi osobami w życiu osieroconego dziecka.


Nie mają one nauczycieli w osobach swoich rodziców, muszą zatem polegać w uczeniu się na rodzicach zastępczych. To, czego powinny nauczyć się od rodziców, muszą teraz nauczyć się od was.
Czasami powoduje to poczucie ciężaru odpowiedzialności, ale czasem jest to dar: jeśli ci się uda, zapewnisz dziecku bezpieczną podstawę: dobry fundament na całe życie


Osiągnięcie tego w praktyce nie jest łatwe, jeśli odpowiadasz za opiekę nad wieloma dziećmi, zatem przyjrzyjmy się temu zagadnieniu.


Gdy pracujesz z dziećmi, zawsze pracujesz nad dwoma różnymi zadaniami. Wykonujesz dużo czynności praktycznych: prowadzisz z dziećmi zajęcia, zakładasz ubrania, kładziesz dzieci do łóżka, myjesz je, zmieniasz pieluchy, itp.
Jest to konieczne do zaspokojenia potrzeb dziecka (jedzenia, spania, aktywności) oraz zapewnienia naturalnego rytmu zajęć w ciągu dnia.
W trakcie tych czynności, prowadzisz również pracę nad relacją: gdy zakładasz ubrania, rozmawiasz z dzieckiem, reagujesz na dziecko, skupiasz na sobie uwagę dziecka, uśmiechasz się i pieścisz dziecko, itp. Jest to niezbędne do tego, aby dziecko czuło się bezpiecznie, do rozwoju przywiązania oraz, ogólnie rzecz biorąc, do edukacji społecznej i emocjonalnej.

It is always difficult to balance task and relation. Let us look at these videos demonstrating three different ways of balancing Task and Relations work. In all three examples the task is the same, but the ways in which the caregiver relates with the child are different

Ta kobieta stronie skupia się na zadaniu – raczej nie nawiązuje kontaktu z dzieckiem przy zmianie pieluchy. Dzięki temu szybko kończy i może iść do następnego dziecka, ale dziecko nie nauczyło się nic na temat kontaktowania się z innymi ludźmi: Ta kobieta również zmienia pieluchę – ale jednocześnie również mówi do dziecka i stara się przyciągnąć jego uwagę. Zatem potrafi ona zrównoważyć zadanie i relację – wykonuje zadanie w rozsądnym czasie i również stymuluje dziecko. Ta kobieta skupia się wyłącznie na relacji, niemalże zapominając, że ma zadanie do wykonania. Z drugiej strony, dziecko wiele uczy się na temat koncentracji, odczuwania radości, kontaktu z ludźmi. Zatem pewnie to ona najwięcej uczy dziecko na temat funkcjonowania w relacji.
PYTANIA
  • Co jest dla Ciebie najważniejsze lub niezbędne – w jaki sposób równoważymy pracę nad zadaniami i pracę nad relacją w opiece zastępczej?
  • W jaki sposób równoważycie zadania i relacje we własnej rodzinie? Jak robili to wasi rodzice?
  • Skąd wzięła się w Tobie taka, a nie inna równowaga – czy dlatego, że „zawsze tak robisz”, „jesteś bardzo zajęta”, „uważasz, że najważniejsze to uczyć dzieci relacji”?
  • Na jakie problemy napotykasz na co dzień przy znajdywaniu równowagi między pracą zadaniową i relacyjną?
  • W jaki sposób znajdujesz równowagę między „poświęcaniem czasu i uwagi jednemu dziecku” oraz „poświęcaniem czasu i uwagi wszystkim dzieciom”? Jeśli masz pod opieką wiele dzieci, zawsze trudno jest zdecydować, ile uwagi poświęcić jednemu dziecku, a ile wszystkim dzieciom.
  • Co możesz zrobić, aby wykonywać możliwie jak najwięcej pracy nad relacjami, przy jednoczesnym wykonywaniu zadań praktycznych?
PYTANIA SPRAWDZAJĄCE ZROZUMIENIE TEMATU

  • Dlaczego profesjonalni opiekunowie są najważniejszymi osobami w życiu osieroconego dziecka?
  • Co jest ważne, gdy skupiasz się na pracy zadaniowej?
  • Co jest ważne, gdy skupiasz się na pracy relacyjnej?
  • Jakie trudności pojawiają się, gdy wykonuje się obie naraz?

    •  
     

Obserwujcie i opiszcie albo sfilmujcie za pomocą telefonu komórkowego lub kamery: w jaki sposób pracujecie przy codziennych zadaniach praktycznych.
Obejrzyjcie wideo i omówcie swój sposób funkcjonowania w relacji z dziećmi podczas wykonywania prac praktycznych.
Zanotujcie i omówcie, w jaki sposób czasem za najważniejszą uznajecie pracę praktyczną, a czasem za najważniejsza jest dla was praca relacyjna w różnych sytuacjach w ciągu dnia.

 

”Nie ma żadnego wyboru pomiędzy zajmowaniem się dziećmi a wykonywaniem innych zadań. Na tej sesji nauczyłem się robić obie czynności jednocześnie. Jestem zrelaksowany i moje dziecko jest także zadowolone zabawy. W ten sposób mogę bawić się z nim i może się do mnie przytulić. Dzięki temu wie, że będę z nim, cokolwiek się stanie.”
Wypowiedź pracownika

 

Pages: 1 2 3 4