Przedstawienie tematu

POWIĄZANIE POMIĘDZY NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ A OPUSZCZENIEM


Dzieci niepełnosprawne (w szczególności, gdy są niepełnosprawne od urodzenia) narażone są na dużo większe ryzyko opuszczenia przez rodziców niż dzieci pełnosprawne. Szok rodziców odkrywających niepełnosprawność po narodzinach dziecka mogą spowodować brak przywiązania i niewykształcenie się więzi. W wielu kulturach niepełnosprawne dzieci, a nawet ich rodzice, są odrzucani. W niektórych kulturach niepełnosprawność może być odbierana jako “kara boża”, coś wstydliwego lub mogą jej towarzyszyć inne uprzedzenia i przesądy.
 
Zajmowanie się niepełnosprawnym dzieckiem może być dla rodziców przytłaczające. Dlatego też dzieci niepełnosprawne są często porzucane. Są one również bardziej narażone na przemoc i wykorzystanie seksualne. Wiele krajów nie posiada żadnego system publicznego wspierania rodziców posiadających dzieci niepełnosprawne czy też pomagania rodzicom i szkole poprzez propagowanie wiedzy na temat wspierania rozwoju dzieci niepełnosprawnych. Dlatego też wiele dzieci, które mogłoby pozostać w swoich rodzinach gdyby tylko te rodziny otrzymały pomoc, zostaje opuszczonych.
 
Niepełnosprawność to bardzo szeroki termin obejmujący wiele problemów. Dzieci w ośrodkach opiekuńczych cierpią często na:
 

  • Niepełnosprawność czuciową: Niepełnosprawność wzroku lub słuchu, niedowidzenie, niedosłyszenie.
  • Choroby genetyczne i dziedziczne, takie jak zespół Downa, autyzm, mongolizm.
  • Uszkodzenia mózgu. Spowodowane są przedwczesnym urodzeniem, nadużywaniem alkoholu przez matkę w trakcie ciąży, uszkodzeń mózgu z powodu doświadczonej przemocy. Padaczkę.
  • Skutki przebytych chorób np. paraliż po polio.

 
Z przyczyn oczywistych w tym materiale nie możemy zawrzeć szczegółowych informacji na temat każdej niepełnosprawności i jej leczenia.
Prosimy o kontakt z miejscowymi służbami socjalnymi, wyszukania informacji we własnym języku w Internecie na temat konkretnych problemów i metod leczenia lub o kontakt z organizacjami działającymi na rzecz dzieci z konkretnymi schorzeniami/problemami rozwojowymi/zdrowotnymi. Niekiedy można uzyskać pomoc od nauczyciela lub pielęgniarki.
 
Mimo to jednak możemy przedstawić pewne ogólne wytyczne do dalszej pracy.